Binnenkort verschijnt bij uitgeverij Leesmagazijn de roman Johann Holtrop. Johann Holtrop is het prototype van de geslaagde topmanager. Via Deloitte en nog zo wat managersfuncties is hij terechtgekomen op de plek waar de Duitse schrijver Rainald Goetz (1954) hem spot: als ceo bij Assperg, een wereldwijd multimedia­bedrijf à la Bertelsmann, met zijn wortels in het suffe Schönhausen. Tachtigduizend werknemers, jaaromzet twintig miljard euro. De wereld van Holtrop is volkomen masculien. Vrouwen zijn er alleen secretaresse, hr-medewerkster of echtgenote, al dan niet met eigen baan of kunstzinnige bezigheid. Als denkend en beslissend wezen zijn ze in de grote-geld-wereld onbetekenend. Ook Holtrops eigen vrouw (en in één alinea blijkt hij zelfs kinderen te hebben) speelt geen enkele rol in zijn leven. Als leider is hij geen licht. Zijn filosofie is ‘we hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar het moet wel rond zijn’, en als de dramatische teruggang van de bedrijfsresultaten na 9/11 en later tijdens de bankencrisis hem gewaarwordt, blijkt zijn financieel inzicht flinterdun. Holtrop is vooral goed in het peilen van de stemming en het spelen van machtsspelletjes. Hij is een rat, en deinst er niet voor terug iedereen die hem voor de voeten loopt te ontslaan.
In de Groene Amsterdammer van deze week staat mijn recensie van dit boek, dat alle CEO’s, politici en kunstenaars die aanschurken tegen het veelverdienende establisment zouden moeten lezen.
Verder verscheen deze week in De Standaard mijn recensie over Caravantis van Frank Albers. Een roman met ambitie!